خود را مدیون مسجد و جلسه قرآن می دانم

 خود را مدیون مسجد و جلسه قرآن می دانم

روایت شهید عزیز امینی خواه + فیلم مصاحبه با شهید

انتشار فیلم برای اولین بار پس از ۴۱ سال

عزیز از جلسات قرائت قرآن مسجد محمدی دزفول پایش به جبهه باز شد و خیلی زود هم پرونده ی شهادتش امضای حسین(ع) را گرفت و رفت به همانجایی که باید می رفت.

«ذخیره سپاه» دزفول قبل از شروع جنگ شکل گرفته بود و عزیز یکی از اولین های ذخیره سپاه بود. در همان دوران  دوره های آموزش نظامی را در پادگان کرخه پشت سر گذاشت.  آرام بود و محجوب اما پرکار و پر انرژی و اهل دوندگی. به قول امروزی ها یک نیروی فرهنگی بود. توانایی ها و خلاقیت ها و ایده پردازی های فرهنگی اش بر شاخصه های نظامی اش می چربی، اما هیچ وقت کار فرهنگی و تبلیغی را بهانه ای برای عدم حضورش در میدان های نبرد نکرد.

اولویت اولش جبهه بود، اما از کارهای فرهنگی هم نمی توانست دل بکند. همین بود که  بعنوان مسئول روابط عمومی و تبلیغات ستاد ذخیره سپاه دزفول انتخاب شد.

راه اندازی کتاب فروشی در سطح شهر ، انتشار هفته نامه در خصوص شهدای ذخیره سپاه و نشر وصیت نامه آنان ، برپایی جلسات قرائت قرآن و برنامه های مذهبی برای نیروهای ذخیره سپاه،  تهیه و نصب پلاکاردهایی درباره شهدا و دفاع مقدس و گفتار و آرمان های رهبر انقلاب در سطح شهر دزفول و از همه این ها مهمتر برگزاری هفتگی برنامه های دیدار با خانواده معظم شهدای ذخیره سپاه ، همه و همه از کارها و سنگ بناهای عزیز در ستاد ذخیره سپاه بود. برنامه ای که به شدت روی آن تأکید داشت، برنامه دیدار با خانواده شهدا بود و مکرر به دوستان تذکر می داد که این برنامه باید تداوم داشته باشد و گاهی می شد که با خواهش و تمنا بچه ها ر جمع می کرد برای برگزاری برنامه ی دیدار.

حوالی سال ۱۳۶۰، وقتی بعد از وقفه ای حدودا یک ساله کلاس های درس در دزفول از سر گرفته شد، عزیز مانند سایر دوستان و همرزمان خود با ثبت نام در هنرستان به ادامه تحصیل پرداخت، اما این درس خواندن به سرانجام نرسید.

فرا خوان نیروهای بسیج  برای شرکت در عملیات فتح المبین عزیز را از پشت میز و نیمکتش جدا کرد و راهی دوکوهه کرد و چندی بعد در دوم فروردین ماه ۱۳۶۱ از جبهه تپه چشمه معبری به آسمان گشود و پرواز کرد.

فیلم مصاحبه با شهید عزیز امینی خواه که پس از ۴۱ سال برای اولین بار منتشر می شود

او در بخش هایی از وصیت نامه ی خود نوشت:

من می روم تا به ندای «هل من ناصر ینصرنی» حسینی که هزار و سیصد و اندی پیش در صحرای کربلا مظلومانه به شهادت رسید، لبیک گویم و بالاخره روزی همه ما از این دنیای فانی خواهیم رفت ولی چه بهتر است انسان با عزت و با شرافت و در راه خدا بمیرد، و تا یک مظلوم در جهان هست، مبارزه نیز هست یا به فرموده امام عزیزمان تا بانگ لا اله الا الله و محمد رسول الله در جهان طنین بیفکند، مبارزه هست و تا مبارزه در هر کجای جهان باشد، ما هستیم و آنقدر می جنگیم تا صلحی الهی و شرافتمندانه برای انسان برقرار شود.

از شما برادران و خواهرانم می خواهم که تا آخرین لحظه حیات از امام و روحانیت پشتیبانی کنید و همیشه به یاد خدا باشید و به فرزندان خویش راه خدا را بیاموزید. مسجد را فراموش نکنید و بدانید که قیامت واقعه ای بس بزرگ است که تمام جهان را خواهد گرفت و مرگ همه انسانها روزی فرا خواهد رسید، ولی خوش به حال انسان هایی که به آیات خدا ایمان آوردند و عمل کردند، عملی صالح

از راست به چپ: شهید عزیز امینی خواه – شهید عبدالزهرا سعد – شهید جاویدالاثر ناصر صندوق ساز – شهید حمید مریدی – شهید سیدعزیز قلندری

شما خواهرانم و همسران برادرانم باید زینب گونه باشید، همانند زینبی باشید که تمام سختیها و مصیبتها را تحمل کرد و جز شکر خدا چیزی نگفت و در مرگ عزیزانش هیچ نگفت و آن وقت فریادی بر کاخ جنایت کاران فرود آورد که هزار سال دستگاههای تبلیغاتی ظلم و جور نتوانستند خاموشش کنند. و همانند حضرت زهرا(س) حجاب خود را حفظ کنید، فاطمه(س) زنی که زندگی ساده و بی آلایش او، شخصیت والای او، روحیه پرخاشگر و انقلابی او باید سرمشق شیر زنان و شیردختران مسلمان قرار گیرد، تا زن ایرانی از فرهنگ مصرفی و مرده غرب بیرون بیاید و دنباله رو فرهنگ اصیل اسلامی باشد.

 سعی کنید ذکر خدا از یادتان نرود و مواظب اعمال خود باشید که خدای نکرده به ریا تبدیل نشود و برای برپایی جلسات قرآن در مساجد کوشا باشید که من هر چه داشتم از این جلسه قرآن بود و من خود را مدیون مسجد و چنین جلساتی می دانم.

شهید عزیز امینی خواه ، متولد ۱۳۴۰ در مورخ ۲ فروردین ماه ۱۳۶۱ در عملیات فتح المبین و در جبهه تپه چشمه به شهادت رسید و مزار مطهر ایشان در گلزار شهدای بهشت علی شهرستان دزفول زیارتگاه عاشقان است.

با تشکر از : حاج مصطفی