یک مزار خاص
از این مزارها فقط در دزفول پیدا می شود. . .
شاید روایت خانواده ی آریان پور را شنیده اید. خانواده ای که خانه شان در ۲۸ آذرماه ۱۳۶۱ مورد اصابت موشک ۱۲ متری رژیم بعثی عراق قرار می گیرد و ۲۳ نفر از اعضای این خانواده با هم به شهادت می رسند.
قصه ی کامل این اتفاق را ان شاءالله در آینده ای نزدیک برای آنان که از این ماجرای تلخ بی خبرند روایت خواهم کرد. اما این تصویر مزاری است که مربوط به هیچ یک از این ۲۳ نفر نیست و البته مربوط به همه ی آن ۲۳ نفر است.
مزاری که شاید از هر پیکر پاره پاره شده ی خانواده ی آریان پور یادگاری در خود به امانت داشته باشد.
از این مزارهای خاص در دزفول چند نمونه ی دیگر هست ، اما بگمانم کل ایران را که بگردی و بهتر است بگویم کل دنیا را که جستجو کنی ، چنین مزاری کشف نخواهی کرد.
این نمونه مزارها سند مظلومیت دزفولی هاست. دزفولی هایی که در اوج موشکباران های رژیم بعث صدام شهر را ترک نکردند و ماندند و مقاومت کردند و اینچنین ارباً ارباً به دیدار محبوب رفتند.
چه خوب است از این تصویر به هر یک از مدیران و مسئولین دزفول یک نسخه داده شود تا بدانند ، آرامش این شهر ، مدیون پریشانی و تکه تکه شدن چه انسان های پاک و مقدسی است.
