تلاوت قرآن، مناجات بلاواسطه باخداست

دست‌نوشته ای از شهید سیدرضا پورموسوی در خصوص اهمیت تلاوت و توجه و انس با قرآن کریم

بسمه تعالی
حکمت ۳۰۵ نهج‌البلاغه: (در ترغیب به خواندن و فهمیدنِ آن)
حضرت علی علیه‌السلام می فرماید:
نَبَأُ مَا قَبْلَكُمْ وَ خَبَرُ مَا بَعْدَكُمْ وَ حُكْمُ مَا بَيْنَكُمْ
در قرآن است خبر آنچه پيش از شما است (از احوال گذشتگان) و خبر آنچه بعد از شما است (از احوال قبر و برزخ و قيامت) و حكم آنچه بين شما است (از واجب و حرام و مستحبّ و مكروه و مباح).

(ترجمه وشرح نهج البلاغه(فیض الاسلام)، ج ۶ ، صفحه ی ۱۲۳۵)

خطبه ۱۳۳ نهج‌البلاغه، قسمت ۴ ، درباره عظمت قرآن حضرت علی علیه‌السلام می فرماید:

القرآن:
وَ كِتَابُ اللَّهِ بَيْنَ أَظْهُرِكُمْ، نَاطِقٌ لَا يَعْيَا لِسَانُهُ، وَ بَيْتٌ لَا تُهْدَمُ أَرْكَانُهُ، وَ عِزٌّ لَا تُهْزَمُ أَعْوَانُهُ.

قسمت دوم از اين خطبه است (در عظمت قرآن كريم):
(۴) كتاب خدا كه در ميان شما است گويايى است كه زبانش خسته نمى شود (در هر باب و راجع بهر چيز دنيا و آخرت راه مى نمايد) و خانه اى است كه اركان آن خراب نمى شود (هميشه باقى و برقرار بوده و از بين رفتنى نيست) و غالب است كه يارانش شكست نمى خورند (پيروان آن همواره عزيز و ارجمندند).

خطبه ۱۰۹ نهج‌البلاغه قسمت ۱۳ :
حضرت علی علیه‌السلام می فرماید:

وَ تَعَلَّمُوا الْقُرْآنَ فَإِنَّهُ أَحْسَنُ الْحَدِيثِ وَ تَفَقَّهُوا فِيهِ فَإِنَّهُ رَبِيعُ الْقُلُوبِ وَ اسْتَشْفُوا بِنُورِهِ فَإِنَّهُ شِفَاءُ الصُّدُورِ وَ أَحْسِنُوا تِلَاوَتَهُ فَإِنَّهُ أَنْفَعُ الْقَصَصِ

(۱۳) و قرآن را بياموزيد كه نيكوترين گفتار است، و در آن انديشه و طلب فهم نمایيد كه قرآن بهار دل ها است (همه گونه گل هاى علوم و حكمت ها در دل مى ‏روياند) و به نور هدايت آن شفا و بهبودى (از بيمارى جهل و نادانى) بخواهيد كه قرآن شفاى (بيمارى) سينه ها است، و آن را نيكو بخوانيد (الفاظش را بى غلط خوانده معنی اش را رعايت نموده در احكامش تفكر و انديشه كنيد) كه آن سودمندترين گفتار است.

پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله می فرماید:
قرآن مایه هدایت از گمراهی و راه نجات از کوری و مانع از لغزش تلاوت کنندگان و نورِ تاریکی و چراغِ ظلمت و نگهدارِ از هلاکت و رهبر از ضلالت و مبیّن فسادهاست و موجبات نزدیکی دنیا به آخرت را فراهم می‌سازد، کمال دین شما در تلاوت آن است و هیچ کسی از قرآن رو گردان نشود مگر اینکه به شکنجه ی آتش مبتلا می‌شود.

امیرالمومنین علیه السلام از جمله وصایای خود که به فرزندش محمد حنفیه فرموده این است:

تا می‌توانید دست از تلاوت قرآن و عمل به فرامین آن برمدارید، واجبات آن را در محل خود به کار برید، دستوراتش را از حلال و حرام و امر و نهی و شب خیزی عمل کنید و شب و روز قرآن را که پیمانیست از خدای مجید تلاوت کنید، بر هر مسلمانی واجب است هر روز و لو به اندازه پنجاه آیه هم باشد به عهدنامه ی خدا توجه کند.

حضرت صادق علیه السلام فرموده: ترتیل خواندن آن است که با دقت و صدای خوش بخوانی
و دیگر اینکه قرآن نازل شده تا با ناله حزین تلاوت شود.

رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید:
قرآن را تلاوت کنید و بگرید وگرنه خود را شبیه گریه کنندگان بسازید.

امام صادق علیه السلام می‌فرماید:
کسی که قرآن بخواند و در برابر آن کرنش ننماید و رقّتِ قلب نداشته و محزون نگردد و در نهان بیمناک نباشد به عظمت قرآن توهین کرده و زیانکار شده
قاری قرآن بایستی دارای سه صفت باشد: دلِ خاشع، بدنِ فارغ، موضعِ مناسب، هرگاه خشوع قلبی اظهار دارد شیطان از او می‌گریزد.

خدا فرموده چون به تلاوت پرداختی از شیطان رجیم به خدای رحیم پناهنده شو و چون خود را از اسباب و سرگرمیهای معمولی آسوده ساختی، دلت را براستی برای قرائت قرآن آماده کن و مانعی در کار نیست که او را از نور قرآن و فواید آن محروم گرداند و هرگاه جای خلوتی برای تلاوت قرآن در نظر بگیری در عین حال دو موضوع مزبور را هم رعایت کنی، روح و سرّ تو با خدای متعال مأنوس می‌شود و شیرینی مخاطبات الهی را درک می‌کند و می‌داند تا چه پایه (اندازه) خدا به دوستان خود توجه دارد، همه گونه اسباب و آسایش ظاهری و معنوی را برای آنها فراهم می‌سازد و چون از این جام معنوی و روحانی مست شود بر این حال و این وقت چیزی را بر نمی‌گزیند و آن را بر هر طاعت و عبادتی برتری می‌دهد
«زیرا تلاوت قرآن مناجات بلاواسطه با خداست»