چه زیبا ، عرفه عارف شدی

 

بالانویس:

می گویند اگر رسانه ها واژه ی «شهید» را برای کسی به کار ببرند، در صورتی که بنیاد شهید، شهادت را تأیید نکرده باشد، برای آن رسانه بار حقوقی دارد. رزمنده ای که ۸ سال نوجوانی و جوانی اش را در سخت ترین میدان های نبرد می گذراند و بارها زخم بر می دارد، اما سراغ درصد جانبازی اش نمی رود. رزمنده ای که غیرتش او را در میدان های دفاع از حرم می کشاند و آنجا هم زخم شیمیایی بر می دارد . رزمنده ای که همین زخم روی زخم ها از پا درش می آورد را اگر «شهید» خطاب نکنیم پس چه خطاب کنیم؟

بگذار قانون های لایه در لایه و پیچیده ی بنیاد برای خودش باشد، بگذار برایمان بار حقوقی داشته باشد، اما ما تو را شهید صدا می کنیم حاج علیرضای عزیز . شهادتت مبارک مرد بی نام و نشان . شهادتت مبارک.

چه زیبا ، عرفه عارف شدی…

تقدیم به جانباز شهید حاج علیرضا شهربانو زاده+ عکس و فیلم

شاید برای برخی ها قابل درک نباشد که چرا  بعضی آدم ها، برخلاف روال و قانون های من درآوردی و زمینی، به جای این که دنبال «نام» باشند، گریزان هستند از شهرت و بی خیالِ نامند و مقام؟!!

شاید برای برخی ها قابل درک نباشد ، روایت آدم هایی که «مجهولون فی الارض و معروفون فی السماء » هستند. این که کسی نامش و عنوانش و شهرتش  آن قدر در اوج باشد که شهره ی ملائکه ی آسمان نشین باشد، اما در زمین هیچ کس او را نشناسد و مردم بی خیالش باشند.

آخر چگونه می شود کسی، بر خلاف طبیعت رایج، آدم هاگریزان باشد از شناخته شدن و با این که بزرگترین کارها را و بزرگترین خدمت ها را  انجام داده است، دنبال این باشد که نام و نشانش پنهان بماند؟!!!

آخر چگونه می شود در روزگاری که آدم ها برای  بزرگ جلوه دادن اسم کوچکشان ، به هر دری می زنند  تا پسوند و پیشوندی بچسبانند به نام و شهرتشان، کسی بیاید و بی خیال این دغدغه های مصنوعی شود!

آخر چگونه می شود در روزگاری که آدم ها برای یک روز بیشتر پشت میز بودن، برای یک روز بیشتر پست و مقام داشتن ، حاضرند دست به هر کاری بزنند؛ در روزگاری که آدم ها حاضرند، برای میز عریض تر و دوام قدرت ناچیزشان از خون شهدا فرش بسازند و از استخوانشان پلکان برای بالارفتن، برخی هنوز  بر عهدشان با شهدا استوارند و بی خیال این آشفتگی های تمام نشدنی، در کنج گمنامی خویش با خدای خود عالمی دارند.

 می شود. خوب هم می شود. تمام این حرف ها را که گفتم، شدنی است.  اما سخت است رسیدن به چنین مرتبه ای و به چنین مقامی. جایی که «ایمان» کارساز شود و «تقوا » سبب شود تا  آدم برسد به «اخلاص» و به قول شیخ رجبعلی خیاط حتی آب خوردنش هم برای خدا باشد.

  این چنین آدم هایی کلام امام صادق (ع) را از بر هستندکه « مَن أرادَ أنْ يُرْفَعَ ذِكْرُهُ فلْيُخْمِلْ أمْرَهُ .» هركه می خواهد خواهد نامش بلند شود، بايد گمنامى پيشه كند  و عجب پیشه ای برگزیده اند این آدم ها، پیشه ای که تیشه به ریشه ی شیطان و نفس اماره می زند و آدم را خالص می کند برای خدا و کسی که برای خدا خالص می شود عجب مقامی خواهد داشت.

 ثمره اخلاص ، طلبیدن یار است و ثمره طلبیدن ، یافتن و ثمره ی یافتن و وصال و آن هم چه وصالی!!!! وصالی از نوع اتصال ، اتصالی که جدا نمی شود و مگر نشنیده ای که « إذا خَلَصوا طَلَبوا ، و إذا طَلَبوا وَجَدوا ، و إذا وَجَدوا وَصَلوا، و إذا وَصَلوا اتَّصَلوا، و إذا اتَّصَلوا لا فَرقَ بَینَهُم و بَین حَبیبِهِم.»

این چنین آدم هایی آسایش و آرامششان در گمنامی است چرا که روهرو ولایت کسی هستند که همیشه برایشان گفته است : « إنَّ في الخُمولِ لَراحَةً .  براستى كه آسايش در گمنامى است .»

و اینان آسایششان در این است که ناشناخته باشند و بی خیال دنیا و دنیا و آدم هایشان هم بی خیال این آدم ها باشند با این که بزرگترین دین را به گردن مردم دارند.

تمام این ها را گفتم تا بگویم « حاج علیرضا شهربانو زاده» هم رفت. او که سال های عمرش را از نوجوانی تا جوانی در خاک های تشنه جنوب دنبال شهادت گشت. او که تا غربت حرم آل الله را دید ، غیرتش به جوش آمد و راهی دفاع از حرم شد و آنجا هم زخم شیمیایی برداشت.

حاج علیرضا رفت و اگر چه بر اساس قانون های مادی آدم ها نام شهید پیشوند نامش قرار نگرفت ، اما در دل های زمینی ها و در میان آسمانی ها قطعا شهید خواهد بود و رفقای شهیدش به استقبالش خواهند آمد.

حاج علیرضای عزیز! چه زیبا عرفه عارف شدی … امسال عرفه ات را با یاورانت شهیدت در بهشت برزخی پروردگار بخوان.

شهادتت مبارک.

تصاویری از شهید حاج علیرضا شهربانو زاده

فیلم دیدار با حاج علیرضا شهربانو زاده

فیلم گفتگو با شهید حاج علیرضا شهربانو زاده

فیلمی از لحظات بستری شهید شهربانو زاده در بیمارستان

 

رزمنده دلاور حاج علیرضا شهربانوزاده پس از سالها حضور در جبهه و نیز حضور در خیل مدافعان حرم پس از طی یک دوره دردناک بیماری به دلیل جراحات شیمیایی ناشی از دوران دفاع مقدس و همچنین جراحت شیمیایی در یکی از مناطق سوریه ۲۷ تیرماه ۱۴۰۰ همزمان با شهادت امام محمدباقر (ع) به شهادت رسید و پیکر پاک و مطهرش امروز سه شنبه ، همزمان با روز عرفه به خاک سپرده شد. روحش شاد و یادش گرامی باد