پَسینِ شهدایی

دیروز توفیقی بود که در برنامه «پَسین همدلی» رادیو دزفول حضور پیدا کردم و در کنار مجری توانمند و اهل دل رادیو دزفول آقای« مسعود پرموز» گفتگوی خوبی در خصوص دفاع مقدس دزفول داشتیم.

از ظرفیت های دفاع مقدس دزفول گفتیم و و لزوم پرداختن به آن و مشکل گشا بودن شاخصه های مقاومت و پایداری دزفول برای زندگی های امروزی.

از شهدای دزفول حرف زدیم. چه آنان که کتاب روایت زندگیشان نوشته شده است و چه آنان که هنوز مظلوم و گمنام اند و باید خاطراتشان ثبت شود.

از مادران و پدران شهدا و یادگارهای دفاع مقدس گفتیم که یکی یکی از دست می روند. آن گنجینه هایی که هیچ جایگزینی ندارند.

از کتاب شهید ناجی حرف زدیم و ویژگی های کتاب و ویژگی ها و خصوصیات شهید حسین ناجی و از مادرش که خداوند حفظش کند ان شاالله.

از جوانمرد فراموش شده ی دزفولی «محمدعلی سرشیری» یادی کردیم. آن فرشته ی نجاتی که خیلی ها را از زیر آوار بیرون کشید و جانشان را نجات داد و  امروز بیمار و دلخسته از بی وفایی روزگار و آدم هایش کنج خانه افتاده است.

در آخر هم از شهدای تازه تفحص شده ی شهرمان که مظلومه و غریبانه و در سکوت تشییع شدند یادی کردیم و شعری به گویش دزفولی برای این شهدا خواندم.

عصر پنجشنبه خوب و با برکتی بود و مگر می شود جایی یاد شهدا باشد و باران برکت بارش نگیرد.

پیامک های متعددی از مردم شریف دزفول و خصوصاً خانواده های شهدا دریافت کردم که از همه سپاس گزارم و تعدادی از دوستان تقاضا کردند که شعر دزفولی « بِرارِ قَد بلندُم » را برایشان بفرستم.

آقای لطفی ، مثل همیشه لطف کردند و فایل برنامه را در اختیارم گذاشتند. تقدیم به تمام مخاطبان الف دزفول. لازم به ذکر است که خوانش شعر در انتهای فایل صوتی صورت گرفته است.

محتاج دعا