با هواپیما بذر نمی پاشند

بالانویس۱:

حق «شهید غلامرضا عارفیان»، مثل خیلی دیگر از شهدای مظلوم دزفول کمتر ادا شده است. نویسنده، گوینده ، خبرنگار و خون نگار شهیدی که هنوز که هنوز است، تمثال مبارک او در کنار تصویر شهید سید مهدی غفاری بالای میزپخش رادیو دزفول  لبخند می زند.

بالانویس۲:

او همکاری افتخاری با رادیو را به شرطی می پذیرد که مانعی برای جبهه رفتنش نباشد و هنوز خیلی ها برنامه های «راهیان خط سرخ شهادت » و «نسل انقلاب» و بسیاری از دستنوشته های زیبا و آسمانی اش را که با صدای گرم خودش طنین انداز می شد به یاد دارند .

بالانویس۳:

شهید غلامرضا عارفیان را پدر معنوی جلسات قرائت قرآن شهرستان دزفول می دانند کسی که تمام دغدغه ی او اجرای کارهای تربیتی و کادرسازی در کارخانه ی انسان سازی مساجد است. به گونه ای که در وصیتش می نویسد : «تنها ارث و وارثم جلسه کودکان و نوجوانان مسجد است که از دوستان و برادران همفکر میخواهم حتماً جلسه را دایر و به‌عنوان  یک کار اساسی و پایه‌ای برایش کمر همت ببندند.»

با هواپیما بذر نمی پاشند

 یادی از خون نگار شهید غلامرضا عارفیان

شب و روزش شده بود ساماندهی جلسات قرائت قرآن مسجد امام حسن عسکری (ع) . همه جوره دنبال این بود که کودکان و نوجوانان جلسات قرآن را  بکشاند به سمت ِمطالعه و تحقیق و استعدادهای فردی اعضای جلسه قرآن را تقویت کند.

نقاط ضعف افراد را هم به گونه‌ای با آنان در میان می گذاشت، که باعث احساس تحقیر یا شرم و خجالت نشود.

فعالیت‌های گروهی بچه ها را  به خوبی تشویق می‌کرد و افراد را به توانایی‌ها و نیروهای بالقوه خودشان متوجه می‌ساخت. او برای کار تشکیلاتی و تربیت کودکان و نوجوانان در جلسات قرائت قرآن اهمیت زیادی قائل بود و خصوصا برای کادرسازی معتقد به معاشرت مستقیم با افراد بود. به عبارتی ارتباط نفر به نفر.

روزی که به رادیو دزفول دعوت شد تا برای نوجوانان برنامه رادیویی تهیه کند با اکراه پذیرفت و در مقابل اصراری که به او می‌شد تا کار فرهنگی را از طریق رادیو انجام دهد می‌گفت: «کار با نوجوانان از طریق رادیو مثل این است که  شما با هواپیما یا هلی‌کوپتر بذرپاشی کنید. چقدر احتمال به بار نشستن آن بذرها وجود دارد؟  اما در جلسات قرائت قرآن و با حضور نزدیک و ارتباط مستقیم با افراد مستعد، مثل این است که شما با دست خود بذر را در داخل خاک بکارید، اثر تربیت مستقیم همانند کاشتن مستقیم بذر است

شهید غلامرضا عارفیان در دست نوشته‌ای از متن برنامه رادیوئی «راهیان خط سرخ شهادت» رادیو دزفول در سال ۱۳۶۱ اینگونه می‌نویسد و می‌خواند:

« اگر شعله جنگ فروکش کرد مگذارید این نور که اینگونه خُلق و خوی های را عوض کرده است ؛ بمیرد . . .

یاران و عزیزان مهاجر!

مقدمتان را به دیده منت می‌دهیم اما مواظب باشید گام بر لاله‌ها ننهید ؛ گام نهادن را در این دیار از «مادران شهدا » بیاموزید.

عزیزان! مبادا فرهنگ «خواستن» جای فرهنگ «برخاستن» را بگیرد.

مباد واژه گرفتن را از شهرهای مصرفی بگیریم و واژه دادن را از کف دهیم.

این دیار عطر آگین را به فرهنگ «مصرف و رفاه و جاه طلبی و خویشتن خواهی» نیالائیم ؛ «حُجب و حیا و شرف و متانت» شهر را به هیچ چیز ندهیم و بکوشیم اگر جزء لاله‌ها نیستیم ؛ «لاله لگد کن» نباشیم و لااقل بلبلی باشیم که بر این لاله‌ها چهچهه پیام سر دهیم و در کلاس «شهید آباد»چگونه زیستن را از مادران و پدران شهدا بیاموزیم.

 خدا دراین راه یارمان باد.

مستند شهید غلامرضا عارفیان

نویسنده، گوینده و خبرنگار شهید ، غلامرضا عارفیان ، متولد ۱۳۴۲، در مورخ ۴/۱۲/۱۳۶۲ در عملیات خیبر و در منطقه پاسگاه زید جاویدالاثر گردید و پیکر پاک و مطهرش در مورخ ۱۴/۸/۱۳۷۴ پیدا و در شهیدآباد دزفول به خاک سپرده شد.