لطفاً نام شهدا را از چنین معابری بردارید

لطفاً نام شهدا را از چنین معابری بردارید

به بهانه ی پویش مقدس «به نام شهید»

شنیدم شورای محترم شهرستان دزفول پویش زیبایی را با عنوان «به نام شهید» آغاز کرده است و در این پویش از شهروندان خواسته است که پیشنهادات خود را جهت نامگذاری میادین و معابر شهری بیان کنند.

طرح شایسته ، زیبا و مبارکی است. اینکه بتوان نام و یاد شهدا را حتی در حد نامگذاری یک کوچه، خیابان ، میدان و . . . زنده و پویا نگه داشت، به نوعی لازم و واجب است و و البته ماجرایی است که سال های سال است جریان دارد.

اما در این خصوص دو نکته را لازم می بینم که خدمت عزیزان شورای اسلامی شهرستان دزفول به عرض برسانم.

اول اینکه :

 گاهی به نام یک شهید ده ها مکان و معبر و میدان و … نامگذاری می شود و از برخی شهدای دیگر اثر و آثاری نیست. درست است که تعداد شهدای دزفول زیاد است و حقیقتاً نمی توان از نام مبارک همه شان برای نامگذاری استفاده کرد، اما استفاده مکرر از نام یک شهید( هر چند سردار یا شاخص یا . .   باشد) ، صدای اعتراض خانواده های شهدا را یقیناً به دنبال خواهد داشت.

و نکته دوم :

شهدا بهترین و با ارزش ترین دارایی شان، یعنی جانشان را برای این خاک و این دیار تقدیم کردند.

در هر نقطه ی دنیا، بهترین ها را به نام بهترین هایشان و به نام قهرمانانشان نامگذاری می کنند. نه یک کوچه باریک و بن بست قدیمی و پر از پستی و بلندی را. نه یک میدان در حاشیه ی شهر که قطرش به یک متر هم نرسد! نه یک معبر باریک و ناصاف و کوچک را.

هر چند مثلا خانه ی پدری شهید در آن کوچه باشد، باز هم این نامگذاری شایسته نیست!

یا نباید معبری به نام شهید مزین شود و یا باید یکی از با ارزش ترین و زیباترین و دل انگیز ترین ها باشد. حالا می خواهد خیابان باشد یا میدان. پارک باشد یا مجتمع اداری یا تفریحی و یا هر مورد دیگر.

بر سردرِ بهترین ها ، باید نام بهترین ها را نوشت.

مراقب باشید کوچه ها و معابری را که هیچگاه بدان رسیدگی نمی کنید ، یا کمتر رسیدگی می کنید و عمدتاً موجبات گله و شکایت مردم از عدم رسیدگی هستند، با نام شهید مزین نکنید.

کوچه ها ، بن بست ها و معابری را که مردم از دردِ لاعلاجی، در گویش محلی عمدتاً با پسوندهای ناشایستی مثل «فِگِر»، «رُمنیده»، «دَمبَر» ، «اُراق»، «شَکنیده»، «پُکنیده» ، «بی صُحاب» و الفاظ و صفات متناسب با وضعیت آن معبر صدا می کنند، نباید با نام شهید نامگذاری کرد. این ماجرا را هیچ کس نمی پسندد، حتی خانواده شهدا.

خواهش من این است یا به چنین معابری رسیدگی کنید، یا نام شهید را ازشان بردارید.

نمونه اش کوچه شهید خراط نژاد.

شهیدی با عظمت با روایت ها و زمانه و زیستنی عجیب و تکان دهنده!

کوچه ای را به نامش کرده اید که پس از انقلاب یک بار هم به طورکامل آسفالت نشده! یعنی قریب ۵۰ سال است که به طور کامل رنگ آسفالت به خود ندیده!

کوچه ای در مرکز شهر که ناباورانه حتی فاضلاب هم ندارد و با کوچکترین باران تبدیل می شود به استخر روباز.

پستی و بلندی هایش چنان است که اگر نابینایی با عصا از آن عبور کند از اول کوچه تا آخرش حداقل ۱۵ بار زمین می خورد.

کوچه ای که برای نصب یک لامپ به روی تیر برق آن اهل محل بیش از دوسال دوندگی کرده اند.

کوچه ای که بخش بزرگی از آن در حال فرونشست است و دیری نیست که بی نوایی را با خود به قعر زمین فروببرد و جان انسانی را بگیرد و آنوقت اگر و شاید اگر رسیدگی شود، بی فایده خواهد بود.

کوچه ای با معجونی از مشکلات و عقب ماندگی ها که بارها و بارها استشهادها و شکایات همسایه ها به شهرداری رسیده ، اما بی نتیجه. هر بار برای بازدید می آیند و از حجم مشکلاتش فرار را بر قرار ترجیح می دهند.

یقین داریم که اگر مدیر ، مسئول یا فردی متمکن و متمول ، ساکن این کوچه بود، مشکلاتش سالها پیش حل شده بود. مثل برخی خیابان های خاص که برای بار چندم آسفالت می شوند و در مقابلش چنین کوچه ها و معابری بعد از دوران انقلاب، آسفالت کامل و روشنایی و فاضلاب و . .  به خود نمی بینند و پس از سالها نامه نگاری و استشهاد و پیگیری ، اگر ثمره ای داشته باشد، «وصله پینه» شدنِ بخشی از آن است.

خواهشم این است ، روی چنین معابری که نمونه های مشابه آن مکرر وجود دارد و مردم با پسوندهایی ناشایست ( که نمونه اش را عرض کردم)  نامشان را عنوان می کنند، نام شهید نگذارید. نام شهید حرمت دارد و باید زینت بهترین ها باشد.

و آخرین حرف.

لازم است نام برخی معابری که مزین به نام شهداست و معابر مناسبی نیستند تغییر کرده و معابر و مکان هایی جایگزین شود که در شأن قطره ای از دریای شهدا باشد.

برای اینکه در پویش شما شرکت کرده باشم ، از شما می خواهم نام کوچه ما را از «شهید خراط نژاد » به «بینوایان» تغییر دهید ، تا وضعیت معبر ، با نام کوچه متناسب باشد.

موفق و پیروز باشید.