مجموعه نامه های شهید سید رضا پور موسوی به رفقایش ( نامه دوم )

بالانویس:

« کلام طیب » مجموعه نامه هایی است که شهید سیدرضا پورموسوی برای رفقایش به صورت خصوصی نوشته و توصیه های خاص و ویژه ای برای آنان به یادگار گذاشته است. متن این نامه ها ان شالله به صورت سریالی در کانال و سایت الف دزفول منتشر خواهد شد.

امیدوار به عنایت حق

قسمت دوم از مجموعه (کلام طیب )

نامه های شهید سید رضا پور موسوی به رفقایش

بسم الله الرحمن الرحيم

الحمدلله رب العالمين وصلى الله على محمد وآله الطاهرين

حمد و سپاس خداوند عزّوجل که لطف و عنایتش را شامل حال ما کرد و ما را به صراط الهیت هدایت کرد، باشد که در تمام حالات و مواضع، ما را براین طریق ثابت قدم بدارد و یک لحظه ما را به خودمان وا نگذارد وگرنه به راه ضلالت می رویم و جزء گروه ضالین می باشیم و ستایش مخصوص خدایی است که تمام آفرینش جهان را با نظم و حساب آفرید و انسان را اشرف مخلوقات قرارداد، باشد که امانت دار خوبی باشیم برای خداوند متعال و حافظ محکمی باشیم برای امانت الهی انشاء الله

 پس از عرض سلام حضور برادر عزیز و گرامی

امیدوارم که حال شما در پرتو عنایات خداوندی خوب باشد و عنایت کامل نصیب شما گردد و امیدوارم که خداوند دردهای تمام بندگان را شفای عاجل عطا بفرماید و امیدوارم که ما هم در جهت رسیدن به داروی رستگاری و سلامتی از همت خود بذل کنیم و در این امرکوتاهی نکرده و تمام کوشش خود را بکارگیریم و باشد که خداوند متعال ما را هم در این راه موفق بدارد و آنچنان نیروئی به ما عنایت فرماید که از راه طریقت او نلغزيم و متوجه اعمال و افعال خود باشیم و امیدوارم که دراین راه که قدم صداقت و راستی را گذارده ایم، حق واقعی بندگی را نسبت به خداوند متعال ادا کرده باشیم، با اینکه بندگانی عاصی و وازر هستیم و امیدوارم که خداوند باری تعالی در این راه که قدم نهاده ایم ما را به خودمان وا نگذارد و همیشه ما را متوجه اعمال خود، آنچنان که ما همیشه او را ناظر وبینا به اعمال خود بدانیم و باشد که آنچنان ایمانی به ما عطاء فرماید که از هیچکس به غیر از او نترسیم و همیشه توکل ما به اوباشد که « وَمَنْ يَتَوَكَّل على الله فَهُوه حَسبُه »

باشد که همیشه آنچنان که خود خداوند می فرماید: ای رسول ما! اگر تو تمام آنچه در زمین است خرج می کردی تا میان قلوب بندگان من رأفت و دوستی قراردهی نمیتوانستی! بلکه این ما بودیم که بین قلب های آنها رأفت و نزدیکی قرار دادیم.

امید این که دوستی هرچه بیشتر و بیشتر شود، آنچنان که دیگر احساس دوری از همدیگر نکنیم که گویی همیشه در کنارهم هستیم و باشد که آنچنان باشیم که چه در نزدیکی و چه در دوری مکانی، معایب همدیگر را متذکر شویم، چون کمال دوستی و محبت به این است که سعی در برطرف کردن معایب و تکامل بسوى تقرب به خداوند متعال داشته باشیم و امیدوارم که در این راه همت گماریم و یک لحظه از قافله طریقت شهادت عقب نمانیم و شما هم ما را از ذکر خیرتان از یاد نبرید که ما شما را ازیاد نبرده ایم، حتی اگر به اندازه یک کلمه باشد که خداوند زمانی به بنده اش نظر رحمت می کند که می بیند مردم از دست او در آسایش به سر می برند و آزاری بر مردم نمی رساند و همیشه خیر خواه امت اسلامی است.

« ومن الله توفيق »

والسلام علیکم ورحمة الله وبركاتة

سیدرضا پورموسوی

۱۵/۱۰/۱۳۶۳