مستند «حریم عشق» یادی از شهید امنیت «حاجی مراد نادری»

محرم که نذری داشتم برای شرکت در ثواب آن مقداری پول آورد و تحویلم داد ولی از من خواست که به کسی نگویم. کُلا آدم تودار و کم حرفی بود. سعی می کرد کارهای خیرش برای ریا و خودنمایی نباشد…

نوربالا می زد

«هفت سال از خدمتم مونده. اگه این هفت سال تموم بشه و شهید نشم اونقدر می مونم تا شهادت نصیب ام بشه…» این حرف‌های خصوصی را فقط به من می‌گفت. از وقتی شهید حججی با آن وضعیت به شهادت رسیده بود حاجی مراد جور دیگری شده بود. بچه‌ها می‌گفتند: «حاجی نور بالا می زنه…»

من پارتی بازی نمی کنم

توی کار خیلی جدی بود. آن روز جر و بحثش بالا گرفت. همان روز که یکی از رده بالاها زنگ زد و کار غیرقانونی خواسته بود. صدایش بلند شد: «من پارتی بازی نمی کنم حتی برای خانواده ام»

شما ارباب رجوعید ، منم رئیس کلانتری

در لباس فرماندهی کلانتری به قدری جذبه داشت که اولش ترسیدم خواسته ام را بگویم، اما به من ظلم شده بود و باید از حق ام دفاع می کردم. وقتی موضوع را مطرح کردم به فکر فرو رفت و بعد دست به کار شد. اول یکی از نیروهایش را صدا زد و از او خواست که پیگیر پرونده من بشود. بعد هم خودش گوشی را برداشت و زنگ زد به چند نفر که نمی شناختم شان. تا قبل از ظهر با کدخدامنشی و رو انداختن به این و آن مشکل را حل کرد. با خودم گفتم: « نه به آن برخورد قانونی اش در شروع کار نه به این پیگیری ها».

موقع خداحافظی انگار که فکرم را خوانده باشد گفت : بیرون از اینجا قوم و خویش ایم اما اینجا شما ارباب رجوعید ، منم رئیس کلانتری !

تصمیم گرفتم برای تشکر و قدردانی همراه خانواده به منزلشان بروم. عصر که زنگ زدم و گفتم می خواهم بیایم خانه تان دوباره شد همان حاجی مراد همیشگی !.

آن روز  برای دستگیری متهم رفته بودیم. با اینکه حکم قانونی ورود به منزل داشتیم در خانه را نشکست و کلیدساز آورد تا در را باز کند. گفت: «نباید به مردم خسارت بزنیم» باز شدن در همان و صدای شلیک رگبار گلوله همان. وقتی رسیدیم پیکر غرق به خونش افتاده بود روی زمین. با حدود بیست گلوله که به او برخورد کرده بود. حاجی مراد حتی حاضر نشد در خانه آن مجرم را بشکند.