کجایند چمران ها، آیت ها و دیالمه ها . . .

شنیده ایم که در مجلس شورای اسلامی قرعه کشی کرده اند که چند نماینده با پول بیت المال برای نظارت و تماشای جام جهانی اعزام بشوند روسیه و لابد حق مأموریت هم بگیرند.

این تقسیم بندی عادلانه از قدیم الایام هم بوده است. جنگ هم که شروع شد پابرهنگان و مردم پایین شهری بودند که بچه هایشان را فرستاند رو بروی گلوله. این جور آدم هاکه یا بارو بندیلشان را بستند و برای ادای تکلیف رفتند آن رو آب و یا چپیدند توی سوراخ هایی و برای غنائم مرد میدان شدند. آخر مگر مملکت بعد از جنگ دکتر و مهندس نیاز نداشت؟!

ما به این جور تقسیم بندی های عادلانه عادت داریم و اعتراضی هم نمی توانیم که داشته باشیم. لکن این وسط من پیشنهادی برای آقایان به ظاهر خادم ملت!! دارم.

لطف بفرمایید چند قرعه کشی دیگر انجام داده و نمایندگان منتخب را به مناطق مربوطه اعزام کنید. حق مأموریت هم بدهید ، اشکالی ندارد!

۱- اعزم به روستاهای محروم سیستان و بلوچستان و گذران زندگی با پول یارانه

۲- اعزام به روستاهای کپرنشین سیستان و تمرین زنده ماندن در آن شرایط سخت

۳- اعزام به شهرهای مختلف استان خوزستان هنگام بارش ریزگرد بدون ماسک

۴- اعزام به روستاهای مرزی و چندین روز «کولبری»

۵- اعزام به  معادن مختلف ذغال سنگ کشور خصوصاً معدن یورت جهت کارگری

۶- اعزام به روستاهای خوزستان جهت کار در زمین های کشاورزی با آب شور سد گتوند

۷- اعزام به روستاهای خوزستان و «سنگ شکنی» جهت ارتزاق

۸- اعزام به همراه گروه های جهادی دانشجویی و هیأتی جهت کارگری در مناطق محروم

۹-  اعزام به هنگ های مرزی میرجاوه و چالدران  جهت مرزبانی

۱۰- اعزام  به سپاه جهت مبارزه و درگیری با گروهک پژاک

۱۱- اعزام به برخی مناطق مسلمان نشین تحت ستم مثل غزه، یمن و … جهت نظارت بر وضعیت مسلمین

۱۲- اعزام به کشور سوریه جهت مقابله با نیروهای تکفیری داعش

و اعزام به بسیاری از چنین مناطقی که پابرهنگان همین انقلاب برای حفظ و حراستش، خاک می خورند ، ولی خاک نمی دهند تا آقایان فرصت بیشتری برای خدمت!!! به مردم داشته باشند و کیسه هایشان را زودتر و بیشتر پر کنند.

البته کاش می شد ترتیبی اندیشید که آقایان خادم ملت، چند روزی به جای افراد زیر هم باشند:

۱- پدری که فرزند بیمار دارد، مثل بیمار سرطانی و پول دوا و درمان ندارد.

۲- مادری که از درد نداری ، نمی تواند دختران عفیف و دم بخت یتیمش را خانه ی شوهر بفرستد.

۳- پدری که شرمنده ی زن و بچه هایش شده است و برای شام شب، پولش به نان خالی هم نمی رسد.

۴- کارگری که کارخانه شان به دلیل واردات بی رویه به تعطیلی کشیده شده و ماه هاست درد بیکاری و نداری عذابش می دهد.

۵- کارگر شهرداری که ماه هاست جان می کند، اما دریغ از پرداخت یک برج از چندین ماه حقوق عقب افتاده اش.

۶- جوانی در اوج خلاقیت و ابتکار و تحصیلات عالیه که مجبور است کنج خیابان دستفروشی کند و هر روز با مأمورین شهرداری دست به یقه شود، برای یک لقمه نان حلال

۷- خانواده ای که به دلیل نداشتن اجاره خانه، وسایلشان را ریخته اند توی خیابان!

۸- مادری که هنگام عبور از جلو میوه فروشی و رستوران و بوتیک، باید دستش را روی چشم فرزندش بگیرد تا نبیند و بهانه نکند.

۹- کودکانی که برای کمک خرجی بابا، باید درس را رها کرده و کارگری کنند.

۱۰- جانبازان شیمیایی که هستی شان را برای انقلاب دادند و حالا باید پول اکسیژن نفس کشیدنشان را هم بدهند.

۱۱- مادری که بجای شب دامادی، باید دور تابوت سه رنگ فرزندش کِل بکشد. جوانی که برای حفظ اقتدار این مملکت گلوله ی قاچاقچیان سینه اش را سوراخ سوراخ کرد.

 و….

 و افسوس که این آقایان اهل مردم داری و خدمت به خلق و رسیدگی به درد مردم نیستند که اگر بودند ، قصه قصه ی دیگری بود.

 حق تان است از سفره ی انقلاب لابد. بروید روسیه و به عشق حالتان برسید. خدا را چه دیده اید! شاید آنجا هم توفیق سلفی حقارت با زنان اجنبی نصیبتان شد و شاید هم خدا عنایتی کرد و باب بیزینسی باز شد و فرزندان مظلومتان دویست میلیون تومنی واردات( بخوانید قاچاق) کردند.

کجایند چمران ها، آیت ها ، دیالمه ها تا ببینند چه کسانی بر صندلی هایشان تکیه زده اند و بجای خدمت به خلق الله، دنبال چه هستند؟!! کجایند چمران ها، آیت ها ، دیالمه ها تا از پشت آن میکروفن درد مردم را فریاد بزنند ، نه مصلحت حزب و گروه و فراکسیون هایشان را. کجایند چمران ها ، آیت ها و دیالمه ها ….

 نمی دانم پیامبر برای چه کسانی فرمود: «کسی که متولی کاری از کارهای امت من شود و همان طور که برای خود دل می سوزاند برای امت من دل نسوزاند و خیر خواهانه و با تلاش برای آنان قدم بر ندارد، خداوند در قیامت او را با صورت در آتش می اندازد »