سید هبت الله ،  شهادت را به خودش تبریک گفت

بالانویس۱:

شهید سید هبت الله فرج الهی را به گواهی دست نوشته های فراوانی که بر جای گذاشته است و در آن نوشتارها با خدای خویش و با دوستان شهید و نفس خویش به گفتگو نشسته است،باید عارف شهید خواند.. دست نوشته هایی که خود جزوه هایی از کلاس انسان سازی و خودسازی است.

بالانویس۲:

چندماه پیش خیلی فکر و ذکرم درگیر شهید سیدرضا پورموسوی بود. یک روز توی دانشگاه داشتم روایتی از سیدرضا را برای یکی از دوستان نقل می کردم که همان روز به لطف شهید یک سی دی حاوی تمامی دستونشته ها و عکس ها و حتی فیلم مصاحبه با سید رضا به دستم رسید.

در کنار پوشه مربوط به سید رضا ، پوشه ای حاوی تعداد زیادی دستنوشته و نیز عکس از« شهید سیدهبت الله فرج الهی» هم وجود داشت.

اولین تصویر از دستوشته ها را که باز کردم با این نوشته سید مواجه شدم :

 

و همین باعث شد ، مردد بمانم که این عدم اجازه دادن سید برای مطالعه ی دستوشته هایش ، مربوط به دوره حیاتش بوده است ، یا پس از شهادتش هم راضی به مطالعه آنها نیست. چون شنیده بودم حتی وصیت کرده است یکی از مجموعه دستنوشته هایش را پس از شهادتش بیندازند توی رودخانه .

پس فقط چند روایت از سید را نقل می کنم.

 بالانویس۳:

شنیده هایم حاکی از این است که «آهبت» نیز مانند «آرضا» ، سر و سری با مولایش داشته است.

 

سید هبت الله ،  شهادت را به خودش تبریک گفت

 

 

مناجات

مادر ، شبی از اتاق سید ، صدای گریه می شنود. سریع خود را می رساند به اتاق و در را آرام باز می کند. می بیند ، سیدهبت الله سر به سجده نهاده است و با سوز اشک می ریزد و ناله می کند. مادر آرام در را می بندد و سید را در مناجات خویش تنها می گذارد.

 

 خبر از غیب

تعدادی از بچه های گردان بلال براي آموزش تخصصی غواصي به شمال کشور و سواحل زیباکنار رفته اند. در این میان «غلامرضا آلویی» از مربیان غواصی كه از دوستان صميمي سيد هبت الله است، در حين آموزش به دليل نقص كپسول اكسيژن در عمق ۵۰ متری دریای خزر به شهادت می رسد. در همان لحظه، سيد هبت الله  که در دزفول و در منزل حضور دارد، بدون اینکه کسی او را از واقعه با خبرکرده باشد، در دفترش اين گونه مي‌نويسد: « امروز يكي از بچه‌ها شهيد شد.» و کنج خانه زانوی غم بغل می کند.

وقتی خواهر دلیل ناراحتی اش را می پرسد، سید جواب می دهد: «يكي از بچه‌ها شهيد شده» و وقتی خواهر می خواهد نام شهید را بداند، سید می گوید : «بعداً مي‌فهمي.» و عصر همان روز خبر شهادت شهيد غلامرضا آلويي را به سید می دهند.

 

 

فقط یک ترکش. . .  اینجا. . .

خواهر، با نگاهی مهربان، آرام در گوش سید نجوا می کند: «دوست ندارم تیر بخوری و یا اینکه پیکرت بسوزد ». سید لبخند می زند و رو به خواهر می گوید : «به روی چشم خواهرجان. نه تیر می خورم و نه می سوزم.» سپس انگشتش  را می گذارد روی نقطه ای از سرش و می گوید: « من فقط یک ترکش می خورم. اینجا و با همان ترکش شهید می شوم »

روز تشییع وقتی خواهر برای دیدن پیکر سید می آید ، می بیند همان نقطه ای را که برادر نشان داده بود، ترکش بوسیده است.

 

 

وعده ی صادق

شهید سیدجمشید صفویان در تاریخ ۱۳۶۵/۱۰/۴ در عملیات کربلای ۴ به شهادت می رسد و پیکر پاک و مطهر ایشان مفقود می شود.  پدر شهید سید جمشید، پس از شهادت «سید هبت الله» به منزل سید می رود و اینچنین روایت می کند:

«شب قبل از اعزام ، آهبت آمد پیش من و گفت : پیکر سید جمشید پانزده روز بعد از شهادت من پیدا می شود.»

دقیقاً پانزده روز پس از شهادت «سیدهبت الله» پیکر فرمانده محبوب گردان بلال «سیدجمشید صفویان» روی دوش شهر به گلزار شهیدآباد می رود

 

تبریکی متفاوت

سید در تاریخ ۱۳۶۵/۱۲/۶به شهادت می رسد و چند روز قبل از شهادتش در دفترچه اش اینگونه می نگارد:

«بسمه تعالی . سید هبت الله فرج الهی ، شهادتت مبارک»

و پس از شهادت ، کارسختی نبود که بفهمند سید قبل از شهادت ، خبر پروازش را از چه کسی گرفته است، مخصوصاً عارف شهید سیدرضا پورموسوی که خود در سال ۶۷ به شهادت رسید ، از این راز بهتر از بقیه آگاه بود.

 

مزار مطهر شهید سید هبت الله فرج الهی در گلزار شهدای شهیدآباد دزفول زیارتگاه عاشقان است