این آتش به «خلصنا من النار یارب » سرد نمی شود

یادمان نیمه کاره ی هشت شهید گمنام و مظلوم دفاع مقدس که ۱۶ سال از دفن آنان می گذرد، با حسینیه ای که بزرگترین احیای عمومی شهر در آن برگزار می شود، کمتر از ۵۰ متر فاصله دارد.

در این شب ها که آن همه جمعیت دوست دارند کنار این هشت مظلوم خلوتی داشته باشند، آقایان درب آنجا را می بندند تا بی تدبیری ها از چشم مردم پنهان بماند.

درب بسته ی یادمان شهدا در شب شهادت امام علی(ع)

و جالب است کمی آن طرف مجموعه افرادی که با تقاضایشان، امضایشان و پیگیری شان این شهدا در این محل دفن شدند و با بی تدبیری ، یکدندگی ، بله قربان گویی و ترس از دست ندادن پست و میز و صندلی شان ، این شهدا در راه پله ی این یادمان بدون سقف نیمه کاره، مدفون و رها شدند  و حرمتشان بیش از پیش شکست، ۵۰ متر آن طرف تر ، در مراسم احیا، دست هایشان را بالا برده اند و «الغوث الغوث» می گویند و «خلصنا من النار یارب » می طلبند.

چقدر خنده دار است! طولانی ترین آیه قرآن در خصوص «حق الناس» است و همان امیر مظلومی که آقایان در شهادتش سیاه می پوشند می فرماید: «اَمّا الظّلم الّذی لا یُترکُ، فَظلمُ العباد بَعضُهُم بعضاً» «امّا ظلمی که بخشوده نمی‌شود ظلمی است که بعضی از بندگان خدا بر بعض دیگر می‌کنند.» و چه ظلمی بالاتر از ظلمی که به این شهدای بی نشان روا داشته اند!

این شب ها شب ذکر است. خواستم به  آقایان یادآوری کنم ، آتش دل سوخته ی مادران این هشت مظلوم بی نام و نشان ، آتش تضییع حق و بی حرمتی به این هشت شهید، از جنس حق الناس است و با «الغوث الغوث» و «خلصا من النار یارب » چاره نمی شود. خداوند به عظمتش قسم یادکرده است که از حق الناس نخواهد گذشت.

پس تا فرصت دارید ، عمل کنید. معلوم نیست چه کسی و در کدام ایستگاه ممات از قطار حیات  پیاده می شود. این الغوث ها وقتی چشم در چشم این شهدا، باید پاسخگو باشید، راه بجایی نخواهد برد.