پرده اول :
« أَ لَم یَعلَم بِأَنَّ اللّهَ یَری» آیه ۱۴ سوره ی علق است که می فرماید: «آیا انسان نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟»
پرده دوم:
شهید حسین بیدخ در وصیت نامه اش می نویسد : « دوربين فيلمبرداري خدا را كه هيچ گاه نديدم، حالا ديدم. گويي فرشتگانِ مأمور، در حال گرفتن فيلم از مايند. برادرم چنان زندگي كن كه هميشه دوربين خدا را در حال گرفتن فيلم از خود ببيني.»
پرده سوم:
اگر دوربین نبود، آیا آن پسر بچه ی گل فروش می توانست ثابت کند که آن نامرد، وادارش کرده است که گل ها را با ساقه و پلاستیک دورش قورت بدهد؟
اگر دوربین نبود، آیا آن زن می توانست ثابت کند که مدیر نمایندگی سایپا دست روی او بلند کرده است؟
اگر دوربین نبود، آیا آن کارمند وظیفه شناس گمرک می توانست ثابت کند که نماینده سراوان آنقدر بد دهن و قانون شکن است؟
اگر دوربین نبود و تصویر تحقیر پاکبانان در شهرداری برازجان پخش نمی شد، آیا شهردار برازجان روبروی چشم هشتاد میلیون نفر به عذرخواهی می افتاد؟
اگر دوربین نبود ….
حالا سوال من از مدیران و مسئولین این است که حتماً باید فیلم ظلم شما در شبکه های مجازی پخش شود، تا حقوق قانونی ارباب رجوعتان را رعایت کنید و به افراد زیر دست ظلم نکنید؟ آیا این رفتار و عملکردها خواسته ی خداوند و اهل بیت(ع) و شهدا از شماست؟
شهید بیدخ در وصیتش از کدام دوربین برای شما سخن گفت؟! مگر نه منظورش همان «أَ لَم یَعلَم بِأَنَّ اللّهَ یَری» بود؟ نمی دانید یا اعتقاد ندارید؟ یا گمان می کنید روز حساب هم می توان با رانت و رشوه و دمِ این مدیر و آن مدیر را دیدن از مکافات فرار کرد؟
آیا مردم حتما باید با دوربین روشن راه بروند تا در ادارات و ارگان ها و کوچه و خیابان ها حقشان پایمال نشود؟ و آیا دنیا به « دوربین مدار بسته ی خدا» مجهز نیست؟
بدانید تمام تصاویر شما در دوربین پروردگار ثبت و ضبط است و اگر دست ضعفا برای شکستن گردن های کلفت قدرت نداشته باشد، آهشان برای به آتش کشیدن خرمن دنیا و آخرتتان کفایت می کند. بترسید از روزی که « فَيَوْمَئِذٍ لَّا يَنفَعُ الَّذِينَ ظَلَمُوا مَعْذِرَتُهُمْ وَلَا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ» و در چنين روزى ديگر پوزش آنان كه ستم كرده اند سود نمى بخشد و بازگشت به سوى حق از آنان خواسته نمى شود.
آقایان مسئول! بدانید که «إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصادِ». بدرستی که پروردگار تو همواره در کمینگاه است.
خود دانید…