مشهد! ساعت هفت

مشهد! ساعت هفت

روایت هایی از شهید کریم امیدی

گاهی می بینمش

شبی که قرار بود مشرف بشوم  مکه مکرمه و مدینه منوره، حوالی ساعت یک شب بود که در عالم بیداری کریم را دیدم که در را باز کرد و آمد خانه. حیرت زده نگاهش می کردم. خواستم صدایش کنم که صدایم در نمی آمد. فقط نگاه می کردم. لباس رزم تنش بود. توی خانه چرخی زد و نگاهی به پدر و برادرانش انداخت و سپس دوباره در را باز کرد و رفت.

شاید خیلی ها چنین روایت هایی را باور نکنند، ولی شهدا زنده اند و من گهگاهی کریم را در چنین حال و روزی می بینم!

راوی:مادر شهید

ساعت پرواز

کریم حدود ۱۲روز در بیمارستان مشهد بستری بود. با اینکه زخم هایش یکی و دوتا نبود و بدنش هم بوسه باران ده ها ترکش، اما روحیه اش عالی و بی نظیر بود.

لحظه ای دست از ذکر و توسل بر نمی داشت و تمام وجودش را گره زده بود به اهل بیت(ع) تا بتواند آن همه درد را به دوش صبر بکشد و دم نزند.

یک روز در بیمارستان سراغ رفیق و همرزمش کریم عباسی را می گیرد. به او می گویند: «کریم حالش خوب است» در صورتیکه کریم به شهادت رسیده است.

سیزدهم فروردین ماه ۱۳۶۱ ، از برادرم که کنار تختش ایستاده است، می پرسد: «ساعت چنده؟!»  برادرم می گوید: «ساعت هفت» با شنیدن ساعت، کریم از برادرم خداحافظی می کند و چشمانش را برای همیشه می بندد، انگار که از ساعت پروازش باخبر بوده باشد. 

راوی:خواهر شهید 

نگاه آخر

کریم هیچوقت از خودش و کارهایش حرف نمی زد. جبهه هم که می رفت، همین بود. نمی گفت توی جبهه چکار می کند.آخرین باری که می خواست برای عملیات برود، باز هم سکوت بود و سکوت. نه حرفی ، نه خاطره ای ، نه سفارشی. فقط دیدم که چشمش را توی خانه چرخاند و گوشه به گوشه خانه و افراد را از نظر گذراند و با همین چشمان خودم دیدم که از گوشه چشمش اشک جاری شد.

همانجا به دلم برات شد که کریم دارد برای برنگشتن می رود. خودم را همانجا برای شهادتش آماده کردم!

راوی:مادر شهید

زیارت

توی بیمارستان مشهد که بود، مدام می گفت دوست دارم بروم زیارت. با حسرت خاصی می گفت. اما به دلیل شدت جراحاتش امکان زیارت رفتن حتی با شرایط ویژه هم فراهم نبود.

برای همین گفت: «اگر اینجا شهید شدم، پیکرم رو ببرید زیارت!»

شهید که شد، برادرم وصیتش را انجام داد. او را در مشهد غسل دادند و کفن کردند و نمازش را هم همانجا خواندند و سپس آوردند دزفول برای تشییع.

راوی:خواهر شهید 

تاریخ شهادت کریم ۱۳ فروردین است ، اما روی سنگ مزار ایشان مثل سایر شهدای فتح المبین دوم فروردین ذکر شده است

شهید کریم امیدی ، متولد ۱۳۴۲ در مورخ  فروردین ماه ۱۳۶۱ در عملیات فتح المبین و در منطقه کرخه به شهادت رسید و مزار مطهرش در گلزار شهدای بقعه محمد بن جعفر طیار زیارتگاه عاشقان است

با تشکر از تارنمای شهدای شهرک شهید منتظری