از شهدای دزفول روایت کنید که مظلومیتشان بیداد می کند!

🌷از شهدای دزفول روایت کنید که مظلومیتشان بیداد می کند!🌷

سخنی با راویان دزفولی دفاع مقدس

🔅این ایام و به مناسبت هفته دفاع مقدس ، در محافل و مجالس مختلفی حاضر می شوم تا از شهدای دزفول بگویم. گاهی روزی چند بار می روم شهید آباد تا برای برخی گروه های مردمی و جلسات از تاریخ مقاومت و دفاع مقدس و شهدای دزفول بگویم.

🌹چند شب پیش شهیدآباد بودم و منتظر تا گروهی که قرار بود در خدمتشان باشم ، از راه برسند. صدای روایتگری فردی به گوشم رسید. به سمت صدا رفتم. دوست بزرگواری درحال روایتگری برای جمعی از بانوان دزفولی بود. چون مرا می شناخت، کنجی ایستادم که مرا نبیند، اما صدایش را بشنوم.

⚫️دردآور بود. تلخ و تأسف برانگیز. اینکه در گلزار شهیدآباد دزفول روایتگری کنی ، برای دختران نوجوان و جوان و بانوان دزفول روایت گری کنی ، اما نامی و روایتی از شهدای دزفول بر زبان نیاوری! خصوصاً از بانوان شهید دزفولی که روایت هایشان معجزه می کند.
همه اش روایت شهدای مشهور و معروفی که نامشان را همیشه در رسانه ها شنیده ایم.

✳️حسرت خوردم. اینکه این همه روایت شگفت ازشهدای دزفول و از بانوان شهید دزفول موجود باشد که درس آموز است و تصمیم ساز و انگیزه آفرین!
اینکه این همه قصه و زمانه و زندگی از شهدای دزفول وجود دارد که می تواند الگوآفرین و اسوه ساز باشد برای جوانان و متاسفانه روایتگران همشهری ما باز هم به تعدادی روایت کلیشه شده چسبیده اند که فقط هدفشان اشک گرفتن از مخاطبین و به نوعی روضه خواندن باشد.

⚠️نه اینکه از شهدای دیگرشهرها و از سرداران معروف گفتن ، اشتباه است و عیب و ایرادی دارد که شهدا همه نزد پروردگارمقامی بلند دارند و نام و یادشان سرشار نور و معنویت.

🍁 بحث ، بحثِ مظلومیت شهدای دزفول است. اینکه دزفولی ها گاه حتی نام شهدای شهرشان را هم نمی دانند ، چه برسد به روایت های زیستنشان.

✍🏻در یکی از محافل وقتی گفتم دزفول سه پدر و مادر با ۶ فرزند شهید داشته است، همه متعجب شدند. وقتی گفتم ما شش پدر و مادر با ۵ فرزند شهید هم داشته ایم حیرت کردند و بسیاری روایت های دیگر که مخاطب حیران و انگشت به هان می ماند از شگفتی اش.
وقتی برخی روایت های شهدای مظلوم دزفول را برای یک مستند ساز گفتم ، شوک شد و مانده بود که این همه قصه در این شهر وجود دارد ، اما چرا اثر و نشانی از این روایت ها نیست.

دوستان عزیز روایتگر!

۱️⃣✅اولاً :
بدانید سرداران معروف و مشهور از روزهای اول دفاع مقدس تا کنون در رسانه ها و صدا و سیما روایت شده و می شوند. شما همت کنید شهدای مظلوم دزفول را بشناسید و بشناسانید که روز به روز نام و نشانشان بیشتر محو می شود.

۲️⃣✅دوماً:
این مدل روایتگری کلیشه، غیربومی و نامأنوس با فرهنگ ما را رها کنید. روایتگری را با روضه خواندن اشتباه نگیرید و دنبال گریه انداختن مخاطب نباشید که این اشتباه محض است. چرا که حالی موقت ایجاد می کنید و تمام.
اگر بتوانید قصه شهدای دزفول را درست روایت کنید، علاوه بر اینکه از اقتدار و افتخار و خط شکنی و ابتکارات و توانمندی های فنی و معنوی شهدای دزفول می گویید، علاوه بر اینکه از زمانه و سبک زندگی الهی شهدا می گویید، گاه به روایت هایی می رسید که خودش روضه مجسم است، نه از آن روضه ها که به اشکی تمام شود، بلکه آنچنان معرفت و تلنگر و زیبایی درون خود مستتر دارد که به تصمیمی برای تغییر تبدیل می شود.
هدف از روایتگری به گریه انداختن مخاطب نیست، انگیزه ساختن برای او ، تصمیم آفرینی و نمایش دادن اسوه هایی است که بتواند با الگو گرفتن از آنها مسیر زیستنش را به صراط مستقیم نزدیک تر کند.

موفق و عاقبت بخیر باشید ان شاالله