یلدای تلخ دزفول ( قسمت اول)

بالانویس:

حادثه ی تلخی را که روایت خواهم کرد، در یک پست نمی گنجد. ان شاالله در سه پست متوالی در خصوص این جنایت خونین رژیم بعث عراق در خصوص مردم دزفول ، روایتگری خواهم کرد.

یلدای تلخ دزفول( قسمت اول)

روایت یکی از جنایات رژیم بعثی عراق در شهرستان دزفول

امروز به برکت بی خیالی و فراموشی ما آدم ها، خیلی ها از جنایتی که ۳۸ سال پیش در ۲۸ آذرماه ۱۳۶۱ در شهرمان رقم خورده است، بی خبرند.

آن روز که دزفول حوالی غروب ، هدف اصابت دو موشک ۱۲ متری جدید قرار می گیرد. موشک هایی متفاوت با موشک های فراگ روسی که قبلاً کوچه پس کوچه های دزفول را شخم می زدند. موشک های جدیدی که به دلیل بُرد بالای ۱۰۰ کیلومتر احتمال استفاده ی عراق را از موشک های پیچیده ی جدید تقویت می کند.

عمق فاجعه آنقدر زیاد است که ۲۲ نفر از خبرنگاران خارجی برای بازدید از حجم خرابی ها و وسعت جنایت به دزفول می آیند و بازتاب رسانه ای زیادی در خبرگزاری های داخلی و خارجی ، خصوصاً در روزنامه های ژاپن دارد.

همچنین پیام هایی از طرف آیت الله خامنه ای ریاست جمهوری وقت صادر و این جنایت در جلسه علنی مجلس شورای اسلامی محکوم می شود و درخطبه های اولین نماز جمعه تهران بعد از این حادثه نیز بازتاب پیدا می کند.

همچنین در چهارم دی ماه نیز حضرت امام خمینی (ره) نیز در بخشی از سخنان خود می فرمایند:

«این جنایت اخیر دزفول، یکی از بزرگترین جنایاتی بود که این ها انجام دادند. که من در اینجا به خانواده های مصیبت دیدگان این حادثه تسلیت گفته و برای مصدومین آنها از خداوند شفا می خواهم.. . »

آمارها و اسناد از ۶۲ شهید و ۲۸۷ نفر مجروح و خرابی ۱۲۰ منزل مسکونی و مغازه حکایت دارد. یک روز تلخ و یک جنایت تاریخی که به دست رژیم بعث صدام و سایر هم پیمانانش در دزفول رقم می خورد.

در این حادثه خانواده های «آریان پور» ،«جمالی نیا»، «جوادی پور» ، «شیرین» ، «فاتحی پور»، «علی پورذاکر» ، «بیدمال» و«زمان پور» داغدار می شوند و عزیزان خود را از دست می دهند و تلخ ترین یلدای تاریخ برای دزفولی ها رقم می خورد.

اما تلخ ترین اتفاق آن روز مصیبتی است که دامن گیر «خانواده ی آریان پور» می شود. آنان در این حادثه ۲۳ نفر از اعضای خانواده و بستگان خود را از دست می دهند.

مزار شهدای آریان پور در گلزار شهدای بهشت  علی دزفول

یکی از این موشک ها دقیقاً به منزل حاج ابراهیم آریان پور اصابت می کند و کلیه اعضای خانواده ی آریان پور که به همراه جمعی از فامیل و بستگان خود از یک مراسم عقدکنان برگشته اند و همه در منزل حاج ابراهیم حضور دارند، به شهادت می رسند.

شهید مسعود آریان پور پسر حاج ابراهیم ۹ ماه پیش در عملیات فتح المبین به شهادت رسیده است که همه ی خانواده به جز سه نفر به او می پیوندند.

در این اتفاق فقط محمود، میترا و احمد، سه تن از فرزندان حاج ابراهیم زنده می مانند و مابقی خانواده به شهادت می رسند. وسعت جنایت آنقدر هولناک، جانگداز، رقت بار، فاجعه آمیز و مصیبت بار است که برخی پیکر ها اصلاً پیدا نمی شود و از برخی از پیکرها فقط قطعاتی کشف می شود. لذا خانواده ی آریان پور ، علاوه بر مزارهای شهدایشان، یک مزار دیگر هم در گلزار شهدای بهشت علی دارند که همه ی تکه پاره های پیکر شهدایشان در آن مزار مدفون است.  

مزاری که شاید از هر پیکر پاره پاره شده ی خانواده ی آریان پور یادگاری در خود به امانت داشته باشد.

از این مزارهای خاص در دزفول چند نمونه ی دیگر هست ، اما بگمانم کل ایران را که بگردی و بهتر است بگویم کل دنیا را که جستجو کنی ، چنین مزاری کشف نخواهی کرد.

این نمونه مزارها سند مظلومیت دزفولی هاست. دزفولی هایی که در اوج موشکباران های رژیم بعث صدام شهر را ترک نکردند و ماندند و مقاومت کردند و اینچنین ارباً ارباً به دیدار محبوب رفتند.

ان شاالله در پست های بعدی ماجرای اصابت موشک به منزل آریان پور را از زبان محمود و میترا آریان پور روایت خواهیم کرد.

با الف دزفول همراه باشید.