«چهل و پنج»!!! عددی که دزفولی ها هیچ گاه نباید فراموش کنند!!

حرف اول:

این روزها که گذشت، همه جا صحبت از مادر بود و روز مادر. اما شاید کمتر کسی دنبال صاحب این روز بود. دنبال فاطمه(س). دنبال فاطمی شدن . دنبال حجاب فاطمی. دنبال نگاه فاطمی. دنبال حیای فاطمی. دنبال بهانه­ ای که زندگی اش را نزدیک کند به سبک زندگی بی­ بی دوعالم. کمتر کسی دنبال این بود که در این روز شریف یک حدیث فاطمی را از بر شود و یا اینکه با خودش عهد ببندد که یک حدیث ام ابیها را در زندگی اش اجرا کند.

حرف هایم در این روز و روزگار خنده دار است. نه؟ روزگارش گذشته است، نه؟ دیگر کسی برای این حرف ها تره هم خرد نمی کند، نه؟  یاد این حرف ها بخیر. . .

حرف دوم:

بیشتر مردمی که خیابان­ها را گز می­ کردند و مغازه­ ها را شخم می­زدند به دنبال یک هدیه بودند. هدیه ای که به چشم بیاید وخدا می داند این روزها چه اختلافاتی که بین زن و شوهرهای جوان روی این هدیه دادن و هدیه گرفتن ها بوجود نمی آید. آخر قانون عشق عوض شده است. اگر هدیه ات گران تر باشد، درصد عاشقی ات هم بیشتر است و همه یادشان رفته است که صاحب همین روز به مولای متقیان علی(ع) آن روز که غذایی  در خانه نمانده بود فرمود:«من از خدای خود شرم می کنم از تو چیزی بخواهم که مهیا کردنش برایت دشوار است»

این روزها که آدم ها دارند اتصالشان را با آسمان کم و کمتر می کنند، دارند خودشان را بند می کنند به این زرق و برق ها ، به مجلل ساختن خانه و زندگی شان، خودشان هم شکننده تر می شوند، به کوچکترین بهانه ای کم می آورند و کمر خم می کنند.

حرف سوم:

ذهنم رفت به سال ها پیش. روزهایی که مردم دنبال خدایی زندگی کردن بودند. دنبال اینکه لحظه لحظه ی زندگی شان را گره بزنند به اهل بیت(ع). از اسم فرزندانشان بگیر تا ذکر لبهایشان . از شیوه ی کسب و کارشان تا تعاملشان با مردم. از نسلی که تربیت کردند با عشق اهل بیت(ع).

آن روزها بدون اینکه جشن تولدی باشد، سالگرد عقد و ازدواجی باشد، روز زن و روز مرد و روز دختر و ده ها روز دیگری باشد که  زندگی ها را تحت الشعاع قرار دهد، همه با خوشی و خرمی و با توکل به رزاق عالم زندگی شان را پیش می بردند وچشمشان دنبال چشم و هم چشمی ها و هدیه ها و زرق و برق های زمینی نبود. چشمشان فقط به خدا بود. فقط خدا و هدف از زندگی هم همان و خدا هم بهترین هدیه ها را می داد. فرزند صالح، محبت و عشقی واقعی و وصف ناشدنی، رزق حلال و . . . . آن روزها مردم با آن همه سختی هایی که داشتند، زبانشان  جز به شکر نمی چرخید و کسانی که با این فرمول ها زندگی کردند، چقدر زندگی زیبایی داشتند.

حرف آخر

همه این حرف ها بهانه شد تا یاد ۴۳ مادر شهید دزفولی بیفتم. ۴۳ مادری که برخی هاشان شش و پنج فرزند و برخی هاشان چهار و سه فرزند خویش را در راه اسلام انقلاب فدا کردند و این ها غیر از قریب به یک هزار مادری است که دو و یک فرزند شهید دارند.

«چهل و پنج» عددی است که دزفولی ها هیچ گاه نباید فراموش کنند. اصلا ایرانی ها! نه! کل عالم نباید این عدد را از یاد ببرند.

۴۵ مادری که برخی هاشان خود نیز در حملات موشکی ، جام شهادت نوشیدند و پیوستند به فرزندانشان و برخی هاشان به مرور زمان آسمانی شدند و برخی هاشان هنوز غریبانه بین ما نفس می کشند.

مادرانی که به پاس خدایی زندگی کردنشان ، وقتی خدا بهترین هدیه ها را در دامنشان  می گذاشت، شاکر بودند و وقتی ، یکی یکی هدیه ها را و امانت ها را پس می گرفت هم شاکر بودند و هنوز هم که هنوز است در تمام فراز و نشیب های زندگی، ذکر و شکر از لبانشان قطع نمی شود. مادرانی که هیچگاه هدیه روز مادر نگرفتند، اما با ارزش ترین هدیه ها را تقدیم  خدا کردند. مادرانی که فرزندانشان را کادو پیچ شده در تابوت سه رنگ فرستادند برای معبود ولی نشکستند و قامت خم نکردند. با آن همه درد. با آن همه مشکل. با آن همه فراق.

این است ثمره ی فاطمی زندگی کردن. ثمره اینکه بخواهی هدیه ات را از خدا بگیری. اینکه هدف از زندگی کردنت خدا باشد. مسیر حرکتت  به سمت خدا باشد. اینکه ثانیه های زندگی ات را با قرآن و بشارت هایش و سخنان اهل بیت(ع) بگذرانی و دنبال آباد کردن آخرت باشی. اینکه دنیا برایت بازیچه باشد. اینکه دنیا را کوچک ببینی و بی اهمیت و فقط دنبال رضایت حق باشی.

خدا قدرت می دهد به تو ، خودش لحظه لحظه دستت را می گیرد و عجب زندگی خواهد شد این زندگی، حتی اگر سراسر امتحان باشد و سختی. کم نمی آوری. کمر خم نمی کنی.

این نوع زندگی را با مثلاً زندگی خودمان مقاسیه کنیم و ببینیم که چقدر عقب مانده ایم از آنچه که باید باشیم و چقدر اسیر قاعده های دست و پاگیر خودساخته ی امروزی هستیم که همه رنگ و لعاب مادی دارد.

راستی یقیناً روز مادر ، بچه های آسمانی این مادرها برایشان هدیه خواهند آورد، اما نه از جنس هدیه هایی که ما در مغازه های رنگارنگ شهر دنبالش هستیم. هدیه هایی که بوی آسمان می دهد. بوی بهشت.

شاید بهشت هم برای این مادرها کم هدیه ای باشد. پس به احترام این مادرها و به احترام زندگانی فاطمی شان قیام می کنیم.

شادی روح مادران شهیدی که آسمانی شده اند و سلامتی و طول عمر مادران شهیدی که هنوز در بین ما هستند، به تعداد  دلخواهتان دسته گل صلوات برایشان هدیه بفرستید.