خاطره شهدامعرفی اسوه‌ها
موضوعات داغ

مادران غریب (قسمت اول)

معرفی مادرانی با شش، پنج، چهار و سه فرزند شهید به مناسبت ایام وفات ام البنین و روز تکریم مادران و همسران شهدا

بالانویس :

وقتی نام «مادر شهید» به میان می آید، آدم ها که هیچ ، واژه ها هم تمام قد قیام می کنند به احترام عظمتی که در این نام نهفته است.

در دزفولی که ۲۶۰۰ شهید تقدیم کرده است، مادران زیادی بوده و هستند که به این مقامِ بلند مرتبه نائل شده اند. مادرانی که برخی ۲ یا حتی سه تن از جوانانشان را تقدیم اسلام و انقلاب اسلامی ایران کرده اند و عمدتاً مردم نام و نشانی از آنان می شناسند.

اما در دزفول مادران شهیدی هستند که در اوج غربت و گمنامی به سر می برند. مادرانی که بیش از سه فرزندشان به شهادت رسیده است، اما در کمال ناباوری نام و نشانی از آنان وجود ندارد.

تعجب می کنید؟! نه؟!

مگر می شود از چنین مادرانی حرفی بین مردم نباشد؟!

آری ! می شود! خوب هم می شود و من امروز آمده ام تا بعد از ۴۰ سال پرده ی گمنامی این مادرهای غریب را برای مردم کنار بزنم. مادرانی با شش، پنج ، چهار و سه شهید!

با خودم فکر می کنم که چرا سال ها در خصوص شهدا قلم زده ام ، اما تا کنون به این مهم توجه نکرده ام.

اما اول بیایید ببینیم چرا حقیقتاً حرفی از این مادرها نیست؟!

مهم ترین دلیل مظلومیت و بی نام و نشان بودن و غربت این مادرها این است که خود نیز به همراه فرزندانشان در حمله های موشکی رژیم بعثی به شهادت رسیده اند و تا بحال کسی از این زاویه به این مادران غریب نگاه نکرده است.

آری! شاید برای اولین بار است که می شنوید در دزفول «سه» مادرِ گمنام داریم که مادر «شش شهید» هستند. «شش» مادر بی نام نشان داریم که مادر «پنج شهید» هستند. «چهارده» مادرِ غریب، در این شهر نفس کشیده اند که مادر«چهار شهید» و «بیست» مادر شهید مظلوم که مادر «سه شهید» هستند.

و این روزها به مناسبت ایام وفات ام البنین و روز تکریم مادران و همسران شهدا، پرده از گمنامی اولین مادرِ شش شهید دزفولی بر خواهیم داشت، باشد که تلنگری باشد برای مردم و مسئولین که بدانند چه هزینه ای برای به ثمر نشستن و تداوم این انقلاب داده شده است. شاید برخی ها کمتر روی خون شهدا پا بگذارند.

 

اولین مادرِ شش شهید در شهرستان دزفول

چهارم آبان ماه ۱۳۵۹. دزفول مورد اصابت ۵ موشک اسکاد رژیم بعث عراق قرار می گیرد و طبق آمارها بیش از یکصد نفر شهید و قریب به ۴۰۰ نفر مجروح می شوند.

در این بین یکی از موشک ها به منزل «حاج عبده خوشروانی» اصابت می کند و اتفاقی رقم می خورد که تا ابد در تاریخ مظلومیت دزفول ماندگار می شود.

حاج عبده و همسرش «شهید گوهر تقی سرکاره (خرمی) » به همراه شش فرزندشان «علیرضا-۲۱ ساله»، «غلامرضا-۱۸ ساله»، «محمدرضا-۱۶ ساله»، «عبدالرضا-۱۲ساله»،«میترا- ۱۱ ساله» و « عبدالحسین- ۶ ساله» همه با هم به شهادت می رسند.

اما ماجرا به همین جا ختم نمی شود. اتفاقی تلخ تر رقم می خورد. شدت انفجار آنقدر مهیب است که از پیکر شهدا هیچ رد و نشانی پیدا نمی شود. نه از مادر! نه از میترا و نه از چهار برادر دیگر. فقط تکه پاره هایی از پیکر مطهر حاج عبده و غلامرضا پیدا می شود و همینطور که همه زیر یک سقف آرمیده بودند، همه ی تکه پاره های شهدا، زیر یک سنگ مزار قرار می گیرند و هر هشت شهید صاحب یک مزار در گلزار شهدای شهیدآباد دزفول می شوند.

آن خانه دیگر خانه نمی شود. نه می شود با خاطراتش کنار آمد و نه با خاکش. خانه ای که خاکش با خون ساکنانش عجین شده باشد، دیگر جای زندگی کردن نیست. باید کاری کرد که آن خانه زندگی ببخشد و به همین دلیل تبدیل می شود به حسینه. «حسینه شهدای خوشروانی»

و از اینجا به بعد «حاج عبده» در تاریخ دزفول و ایران و جهان به عنوان اولین شهیدی ثبت می شود که  پدر شش شهید است و « گوهر خرمی» به عنوان اولین زنی که هم همسر شهید است و هم مادر شش شهید مظلوم.

اگر از «شهید گوهر خرمی» این مادر با عظمت شش شهید مظلوم، کمتر شنیده ایم ، دلیلش همین است که به همراه فرزندانش آسمانی شده است. شاید اگر می ماند ، حرف ها داشت برای گفتن. مثنوی ها داشت برای ثبت در تاریخ. اما خدا خواست که او را هم به همراه فرزندانش آسمانی کند تا فراق شش جگرگوشه اش، قلبش را از ضربان نیندازد.

شاید اگر آن مادر زنده  می ماند، روایت امروز ما به گونه ای دیگر رقم می خورد.

راستی خوب است بدانید که از آن خانواده فقط «عبدالرحمن» پسر حاج عبده، زنده ماند که ده سال بیشتر فراق را تاب نیاورد و به مهمانی یاران سفر کرده اش رفت و سه دختر که داغ پدر، مادر ، شش برادر و یک خواهر،  هنوز شعله ی شعله ور جان هایشان است.

 

شادی روح این شهدای والامقام ، شادی روح مادری که مادر شش شهید معظم است، صلوات و فاتحه ای قرائت بفرمایید.

 

 

 

منابع:

کتاب راهنمای شهدای دزفول ، نوشته منوچهر مهدی پور

کتاب حماسه ماندگار نوشته احمد لطیف پور

و با تشکر از سایت رایحه

 

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا