این تصویر برای شرمندگی بسیاری از مسئولین کافی است

این تصویر برای شرمندگی بسیاری از مسئولین کافی است

حضور مادر شهید محمدعلی مؤمن در راهپیمایی ۲۲ بهمن ماه دزفول

پسرش «محمدعلی مومن»را دو ماه مانده به پیروزی انقلاب اسلامی ناجوانمردانه به شهادت رساندند و آن روز که همه شیرینی پیروزی انقلاب اسلامی را با عمق جانشان می چشیدند او شاید هنوز پیراهن سیاه عزای پسرش را از تن در نیاورده بود.

عمر انقلاب به اندازه ی سال های گذشته از شهادت پسرش است، اما او چنان عکس شاخ شمشادش را در آغوش گرفته است که انگار همین دیروز داغ جوانش را به دلش گذاشته اند.

او هنوز هم جزو صف اولی هاست.
نه از آن صف اولی هایی که برای دوربین ها و رسانه ها و انتخابات و پست و مقام ، صف اول می ایستند.
نه از آن صف اولی هایی که صف اول بودن را پوششی قرار داده اند برای زیرآبی رفتن های مکررشان و برای سهم خواهی هایشان.
نه از آن صف اولی هایی که برای فیلمِ صف اولی را بازی کردن، حق و حقوق نجومی می خواهند.

جنس صف اول بودن این مادر و امثال او خیلی متفاوت است
او همیشه صف اول است و قاب عکس شاخ شمشادش را در بغل میگیرد و استوار قدم بر می دارد تا ثابت کند، هنوز هم گوش به فرمان رهبر است و پای انقلاب ایستاده است و ولایت مداری اش ، مثل برخی ها لقلقه ی زبان نیست.

او سهمش را به انقلاب داده است و سهمی از سفره انقلاب طلب نمی کند ، بر خلاف آنان که برای این انقلاب یک سیلی هم نخورده اند و شکمشان حالا پای سفره ی انقلاب باد کرده است.

تصویر این مادر و تصاویر مشابه آن برای شرمندگی بسیاری از مسئولین کافی است.
کاش برخی ها به خود بیایند و دوربین فیلمبرداری خدا را شاهد اعمالشان ببینند و برای حفظ میز و مقام و پستشان ، خون این بچه ها و خون دل این مادران را زیر پا نگذارند